कविता: चेटकिणी कविता कृष्णपल्लवी (भाषांतर: गणेश विसपुते) चेटकिणी खूप हसतात निलाजऱ्या आणि जिद्दी असतात अत्यंत बडबड्या असतात अन् प्रत्येक मुद्यावर वाद घालत राहतात न थकता. चेटकिणी आपल्या आयुष्याचा प्रत्येक निर्णय…

बाबा!
मी पळू शकत नाहीये
रक्ताळलेल्या मातीने बरबटलेले माझे बूट
फारच जड झालेयत
माझे डोळे आंधळे होताहेत
आकाशातून बरसणार्‍या आगीच्या चमचमाटाने
बाबा,
माझे हे हात आता दगड दूरपर्यंत फेकू शकत नाहीत
आणि माझे पंखसुद्धा अद्याप खूप लहान आहेत

बायांनो ! बोला!
कष्टाच्या दुहेरी बोजाने, थकून दमलेल्या
उदास-निराश सर्व बायांनो! बोला!
खुल्या कंठाने बोला !

शिक्षणाची गाडी चालली, शिक्षणाची गाडी चालली
पैसेवाल्या पोरांनी जागा बळकावली
गरिबांची पोरं बघा कशी खाली राहिली
मुली कितीक चढती निम्म्या खाली उतरती,
शिक्षणाची गाडी चालली …

चेटकिणी खूप हसतात
निलाजऱ्या आणि जिद्दी असतात
अत्यंत बडबड्या असतात अन् प्रत्येक मुद्यावर
वाद घालत राहतात न थकता.

ही आग चहू बाजूनं हो लागली संसारा
सवालाचा जबाब दे रं देशाच्या सरकारा
दुधाच्या रंगाची आज बुजली वळख
परागंदा झालं हो, खोबरं खारीक
गुळाच्या चहावर बाळाचा गुजारा
सवालाचा जबाब दे रं …

उठाव झेंडा बंडाचा
झेंडा आपुल्या रक्ताचा
कामगार स्वातंत्र्याचा
शेतकरी स्वातंत्र्याचा
लाल,लाल,लाल,झेंडा क्रांतीचा

हे जग तुझ्या श्रमावर चालले आहे
किती रे करतोस रक्ताचे पाणी
मी तुलाच सर्जनाचा निर्माता मानतो
बाकीच्यांचा हिशोब कशाला?

लेनिन वसलेले आहेत
मजूर वर्गाच्या विशाल हृदयात,
ते होते आमचे शिक्षक.
ते लढत राहिले आमच्या सोबत.
ते वसलेले आहेत
मजूर वर्गाच्या विशाल हृदयात.

कविता – 99 बार तुटतो पेन